INTEGRACJA SENSORYCZNA jest organizacją informacji odbieranych przez nasze ciało do celowego wykorzystania. To skomplikowany proces, podczas którego przetwarzane są bodźce sensoryczne. Układ nerwowy odbiera wrażenia z receptorów zmysłów takich jak: dotyk, układ przedsionkowy (dostarczający informacji o sile grawitacji i ruchu), propriocepcja (czucie ciała), węch, smak, wzrok i słuch, a następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym i zakończonym sukcesem działaniu. Właściwy przebieg wszystkich procesów integracji sensorycznej warunkuje prawidłowy rozwój emocjonalny, poznawczy i motoryczny dziecka.

Terapia Integracji Sensorycznej jest to system ćwiczeń, zabaw i aktywności proponowanych dziecku, który ma prowokować i wyzwalać odpowiednie reakcje sensoryczne. Terapia SI jest dla dziecka przyjemnością, ponieważ ma charakter zabawy. W specjalnie przygotowanej sali (huśtawki, piłki, liny do wspinania, materace) dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne. W zależności od stopnia i nasilenia zaburzeń SI oraz postępów osiąganych przez dziecko, terapia trwa zwykle od 1 roku do 2 lat, a sesje terapeutyczne odbywają się min. 1 raz w tygodniu i trwają 60 min.
Sukces terapii zależy od wielu czynników: od głębokości i nasilenia dysfunkcji, od wewnętrznego popędu, motywacji i chęci do współpracy dziecka oraz od właściwego zaplanowania i prowadzenia terapii przez terapeutę. W proces terapii włączani są także rodzice lub opiekunowie dziecka.

Terapia Integracji Sensorycznej przeznaczona jest m.in. dla dziecka, które :

• ⦁ jest nadmiernie ruchliwe, nadpobudliwe, impulsywne,
• ⦁ łatwo się rozprasza i ma trudności ze skupieniem uwagi,
• ⦁ bywa agresywne,
• ⦁ jest niestabilne emocjonalnie,
• ⦁ jest zbyt statyczne, mało aktywne,
• ⦁ ma trudności z zasypianiem i snem,
• ⦁ prezentuje opóźnione reakcje na bodźce bólowe, dotykowe, węchowe, wzrokowe i słuchowe,
• ⦁ z opóźnieniem osiągnęło kamienie milowe rozwoju (siadanie, chodzenie, mówienie),
• ⦁ unika dotyku innych osób lub określonych faktur,
• ⦁ nie toleruje zabaw dłońmi,
• ⦁ nie lubi czesania, mycia, obcinania włosów, kąpieli, obcinania paznokci,
• ⦁ domaga się dotyku, lubi intensywne zabawy,
• ⦁ ma słabą świadomość własnego ciała,
• ⦁ wykazuje zachowania autostymulujące / autoagresywne (drapanie się, szczypanie, gryzienie, uderzanie),
• ⦁ ma nieprawidłowe napięcie mięśniowe (podwyższone lub obniżone),
• ⦁ wydaje się być niezdarne (często upada, potyka się, wpada na sprzęty),
• ⦁ ma trudności z oceną odległości,
• ⦁ może mieć problem z samoobsługą (ubieranie, rozbieranie),
• ⦁ ma problemy z obustronną koordynacją ruchową,
• ⦁ często myli strony prawa-lewa,
• ⦁ z trudnością przychodzi mu naśladowanie ruchów innych osób,
• ⦁ reaguje nadmiernym zadowoleniem na ruch, lubi intensywne zabawy (kręcenie się, bujanie, podskoki),
• ⦁ boi się odrywać stopy od podłoża,
• ⦁ odczuwa nienaturalny lęk przed upadkiem lub wysokością,
• ⦁ boi się / unika zabaw ze zmianami pozycji (kręcenie się, bujanie, podskoki),
• ⦁ ma trudności z pisaniem, czytaniem,
• ⦁ zbyt lekko lub zbyt mocno chwyta przedmioty,
• ⦁ jest wrażliwe na światło lub określone kolory,
• ⦁ ma trudności z utrzymaniem wzroku na przedmiocie lub z podążaniem wzroku za przedmiotem,
• ⦁ nie lubi / domaga się pokarmów o określonej konsystencji,
• ⦁ poznaje otoczenie za pomocą smaku (ssie, gryzie przedmioty),
• ⦁ nie lubi głośnych / określonych dźwięków,
• ⦁ ma opóźniony rozwój mowy,
• ⦁ lubi wydawać głośne dźwięki,
• ⦁ poznaje otoczenie za pomocą węchu,
• ⦁ negatywnie reaguje na niektóre zapachy,
• ⦁ nie rozróżnia zapachów,
• ⦁ ignoruje nieprzyjemne zapachy.

DROGI RODZICU PAMIĘTAJ, ŻE TERAPIA SI NIE JEST LEKARSTWEM NA WSZYSTKIE DYSFUNKCJE!
Warto również pamiętać, że z zaburzeń SI samoistnie się nie wyrasta, a brak diagnozy i terapii w dzieciństwie spowoduje dalsze problemy w życiu dorosłym. Jeżeli jakieś zachowania Twojego dziecka Cię zaniepokoją zgłoś się na konsultacje.

Jesteśmy członkiem PTIS